Konkurs Filmów Krótkometrażowych: Blok III Shorts Competition: Block III

Prozopagnozja to choroba polegająca na nieumiejętności rozpoznawania twarzy ludzi, których się już zna.

Steven Fraser, autor przepełnionej ironicznym poczuciem humoru animacji, opowiada jak wygląda jego życie z tą rzadką przypadłością, która ma ogromny wpływ na komunikację z innymi. Reżyser prezentuje nam notatniki, w których rysuje twarze ludzi, fotografie i zapiski, dzieląc się przy okazji bardzo osobistą, zawierającą nawet pikantne szczegóły, historią swojego życia. Dzięki niezwykłej kreatywności i talentowi, brawurowo przekuwa życiowe doświadczenia w ekspresyjną formę artystyczną. Nieumiejętność rozpoznania kogoś znajomego na ulicy, jak się okazuje, czasem może być bardzo przydatna…

„Yungay 7020” to opowieść o tym, jak tragedia może stać się biznesem.

W 2020 roku minęło równo pół wieku od momentu, kiedy na kolonialne miasto Yungay w Peru zeszła lawina, zmiatając je z powierzchni ziemi. Tragedia odbiła się tak dużym echem, że teraz w te okolice ściągają turyści, aby zobaczyć pozostałości zabudowań, a mieszkańcy odbudowanego zaledwie kilometr dalej miasteczka są ich przewodnikami. Jednak obawa przed niebezpieczeństwem płynącym z niegdyś świętej góry Huascarán jest w miejscowych nadal silna.

Wygodne leżaki i kucharze przygotowujący śniadanie gościom nad brzegiem basenów. Luksusowy hotel w Mjanmie to raj dla białych turystów z Zachodu.

Tymczasem zaledwie 10 km dalej trwa dramat mordowanej grupy etnicznej Rohingja. Z perspektywy luksusowego kurortu płonące wioski są tylko ponurym obrazkiem w hotelowym telewizorze stojącym w pustym pokoju. Pięć minut wystarczyło Andreasowi Riiserowi oraz Sunnivie Sundby, żeby w niesamowicie mocny sposób obnażyć hipokryzję naszego konsumpcyjnego podejścia do podróżowania.

Czy drinki z palemką i ludobójstwo to faktycznie idealne połączenie?

Członkowie kosowskiego klubu „Liga Priznen” krążą ze swoimi stołami ping-pongowymi między magazynami i salami bankietowymi, użyczanymi im na treningi przez przypadkowych ludzi. Niektórzy z nich biorą udział w międzynarodowych zawodach i wygrywają złote medale na europejskich turniejach. Mimo tych sukcesów, Federacja Tenisa Stołowego jest całkowicie ignorowana przez władze. Film jest hołdem dla wszystkich młodych sportowców, którzy zachowują entuzjazm i wytrwale mierzą się z brakiem funduszy i infrastruktury, reprezentując swój kraj, od którego nie otrzymują żadnego wsparcia. Ich sytuacja pozwala nam głębiej przyjrzeć się problemom nękającym społeczeństwo Kosowa – migracjom, osamotnieniu, poczuciu bezradności i braku nadziei.

Film przybiera formę doku-fikcji, w której sytuacje z przeszłości odgrywane przez prawdziwych bohaterów, łączą się z współczesnymi materiałami z treningów. To jedyny krótkometrażowy film dokumentalny w oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes w 2021 roku. 

Po opuszczeniu więzienia Mariusz i jego syn podejmują próbę zaadaptowania się do rzeczywistości, przeplatając trudy codziennego życia z przyzwyczajeniami z więzienia. Wbrew powszechnej opinii ich relacja wypełniona jest miłością i autorefleksją.

Wrażliwość bohaterów kontrastuje z bezduszną rzeczywistością, która zostawia bliznę na byłych więźniach, wykluczając ich ze zdrowego funkcjonowania w społeczeństwie.